Słownik XVII wieku

Słowniki:
notują

Formy: bezok. błąkać się; ~ cz. ter. lp 1. os. błąkam się; 2. os. błąkasz się; 3. os. błąka się; lm 1. os. błąkamy się; 3. os. błąkają się; ~ cz. prze. lp m 3. os. błąkał się; ż 3. os. błąkała się; n 3. os. błąkało się; lm mos 3. os. błąkali się; nmos 3. os. błąkały się; ~ tr. przyp. lp ż 3. os. błąkałaby się; ~ im. wsp. błąkając się

Znaczenia:

»włóczyć się, wałęsać się, tułać się, chodzić nie mogąc znaleźć drogi«: Troiánie [...] tám y sam błąkáli sie/ á z nimi pospołu Aborygenesowie. WargRzym 5. A co się pytasz o Bertoldá [...] Błąka się/ ále gdzieby się miał báwić Niewiem. TasKochGoff 210. Błąkam się/ tułam/ wáłęsam się/ tłukę się. Vagor per orbem, [...] Vagari toto foro, [...] Diuagor huc atq; illuc [...] Erro circum villulas, [...] Erro circum littora, [...] Oberro [...] Pererro ignotum orbem, [...] Inerro montibus [...] Voluntatur circa terram animi post mortem, [...] Muto sedem ex sede, [...] Palor [...] Palito. Kn 33. Ulisses [...] ten aze we dwadziescia lat iako ruszył od brzegu Troianskiego błąkaiąc się po morzu, wrocił się do Swoiey Itáki. PotPrzyp 7. Scieszkami tam gdzies wyszedszy błąkało się [zwierzę - wydra] nie wiedząc gdzie się obrocić. PasPam 255. Izraelitowie lat 40. błąkali się pod manudukcyą Moyżeszá. ChmielAteny II 516. Błąka się DAWID w Puszczách w skáłách czás niemáły, Nie iedząc przy zgryzocie, osłabiał zgłodniáły. DrużZbiór 25.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ [Gwiazda] błąkająca, gwiazda błąkająca się:

◼ Przenośnie: ◼ Więcey nie dopuszczał żal/ mowić/ surowy: Bowiem się/ y srogi płácz/ błąkał między słowy. OvOtwWPrzem 462. ◼ Krotsze záś włosy co były nad czołęm, W pierzcięnie czoła, y tak pięknym kołęm: Trefiła [Febe]: ze wswey mierze zawsze Stały, Oczom nie szkodząc, chociay się błąkały. OblJasGór 114v. ◼ Po zerwanym sejmie błąka się Rzeczpospolita, jeżeli jednak konfidencyja inter status będzie przywrócona [...] może jeszcze jednak z łaski W. K. M-ci dźwignąć się i przywrócić na swój gościniec. DiarSejm 340. ◼ To tám, to sam błąkáły się myśli niespokoyne. DanOstSwada II, 20.

# Użycia metajęzykowe: # Się/ Omnibus personis Latinis et Graecis redditur. Prima. [...] vt dziwuię się/ śmiéię się/ błąkam się/ gniewam się. Kn 991